मी रोज रोज रस्ते बदलायचे किती?

फसवून मी स्वतःला फसवायचे किती?
नुसतेच सावल्यांना बिलगायचे किती?

जे बोललो तुझ्याशी ते सांग नेमके
मी शब्द ऐनवेळी विसरायचे किती?

तुजला कधी न आला माझा सुगंधही...
वैराण एकटे मी उमलायचे किती?

मज तुच सांग माझ्या थकल्या वयातही-
"वय मी खुळ्या मनाचे लपवायचे किती?"

अजुनी कशी तरुंना फुटली न पालवी?
धरतीवरी नभाने बरसायचे किती?

दिसती जिथे तिथे ही जखमीच माणसे;
मी माझियाचसाठी विव्हळायचे किती?

शोधू कुठे कुठे मी स्वप्ने अजूनही?
मी श्वास राहिलेले उधळायचे किती?

मी कोणत्या अभागी देशात जन्मलो?
प्रेतास येथल्या मी उठवायचे किती?

दुनियाच ही अशी अन् उपदेश हे असे...
मी अंतरास माझ्या विझवायचे किती?


मागे कधीच माझे आयुष्य संपले
अवशेष आपुले मी सजवायचे किती?

अद्यापही न माझा मज गाव भेटला...
मी रोज रोज रस्ते बदलायचे किती?